Czas trwania psychoterapii jest dla wielu osób ważnym tematem w momencie poszukiwania terapii. Odpowiedź na to pytanie czasem zawiera w sobie nadzieję na znalezienie odpowiedzi kiedy nastąpi poprawa, ale także pozwala określić przybliżone koszty tego procesu: wkład finansowy, włożony wysiłek, poświęcony czas.

Z artykułu dowiesz się:

• Czym różni się psychoterapia krótkoterminowa i długoterminowa?
• Od czego zależy długość psychoterapii?
• Kto decyduje o momencie zakończenia psychoterapii?

PSYCHOTERPIA KRÓTKOTERMINOWA I DŁUGOTERMINOWA

Dość często mówi się o podziale na terapie krótkoterminowe i długoterminowe. Te pierwsze trwają od kilku do kilkudziesięciu sesji. Terapie długoterminowe przyjmuje się, że trwają od roku do kilku lat. Procesy krótko i długoterminowe mają zazwyczaj różne cele. Te pierwsze koncentrują się na zmianie przekonań, zachowań, czy interakcji systemowych . Drugie natomiast nastawione są raczej na wgląd, zwiększenie świadomości, doświadczanie siebie.

Przykładami terapii krótkoterminowych mogą być np. terapia poznawczo-behawioralna, Terapia Skoncentrowana na Rozwiązaniach czy terapia systemowa. Do oddziaływań długoterminowych zaliczymy terapie humanistyczne i analityczne. Klasyczna psychoanaliza może trwać kilka lat i mieć zwiększoną częstotliwość spotkań, nawet do kilku sesji w tygodniu.

Współcześnie obserwować można zacieranie granic pomiędzy tymi dwoma rodzajami odziaływań terapeutycznych. Obecnie terapeuci bardziej koncentrują uwagę na innych, niż paradygmat czynnikach wpływających na długość procesu psychoterapii. Pracują bardziej integracyjnie, korzystając z różnych metod i technik. Dlatego trudno określić, ile będzie trwał proces terapii nim określimy cel i trudności z jakimi zmaga się klient. Pewnym wyjątkiem mogą być zamknięte grupy terapeutyczne, których programy mogą mieć z góry określony czas trwania. Podobnie w przypadku sesji w ramach NFZ, gdzie bywa, że czas trwania procesu terapeutycznego wyznaczony jest przez placówkę.

OD CZEGO ZALEŻY DŁUGOŚĆ PSYCHOTERAPII?

Na czas trwania terapii wpływ ma kilka czynników. Jednym z nich jest nurt terapeutyczny, w którym pracuje terapeuta. Kolejną bardzo ważną kwestią, nadrzędną względem paradygmatu jest rodzaj problemu, z którym przychodzi pacjent oraz wynikające z niego cele terapeutyczne. Jeśli problem dotyczy konkretnej sytuacji i nie jest utrwalony może wystarczyć kilka lub kilkanaście sesji. Jeśli jednak problem jest już ugruntowany, a trudna sytuacja trwa od wielu lat, może być potrzebna dłuższa terapia.

Długość psychoterapii może także zależeć od indywidualnych cech pacjenta, momentu, w którym zgłasza się na terapię i gotowości do zmiany. Istotne są także cele terapeutyczne, czyli to jakiej zmiany oczekuje klient oraz od jego przekonań i wyobrażeń na temat procesu terapeutycznego.

KTO DECYDUJE O MOMENCIE ZAKOŃCZENIA PSYCHOTERAPII?

Moment zakończenia psychoterapii najczęściej jest wspólną decyzją klienta i terapeuty. Ważne, aby była ona wcześniej omówiona. Przesłankami do zakończenia procesu psychoterapii są zrealizowane cele terapeutyczne, a także możliwość konstruktywnego radzenia sobie z trudnościami oraz subiektywne poczucie satysfakcji z różnych obszarów własnego funkcjonowania.

Źródła:

Kleszcz-Szczyrba R., Czas i przestrzeń w psychoterapii - ujęcie problemowe, dostęp: https://rebus.us.edu.pl/bitstream/20.500.12128/15604/1/

Suszek H., Grzesiuk L., Styła R, Krawczyk K., Kto i w jaki sposób prowadzi psychoterapię w Polsce. Część II. Wyniki ogólnopolskiego badania, dostęp: https://journals.viamedica.pl/psychiatria/article/view/53982