Według badań z 2012r., 20% klientów przedwcześnie opuszcza terapię. Dla wielu, trudności z otwarciem się i dzieleniem emocjami motywują decyzję o rezygnacji.

Skuteczna terapia zależy od tego, czy klient uczciwie dzieli się swoimi doświadczeniami i zachowaniem. Jednak wielu klientów spędziło całe życie unikając lub ukrywając rzeczy, o których najbardziej potrzebują wspomnieć podczas terapii. Wiele osób skrywa sekretne myśli, uczucia, blokuje ich wstyd. Dzielenie się przeżyciami z nieznajomym, nawet terapeutą, może być trudne. Terapeuta potrzebuje czasu, aby zdobyć zaufanie klienta, a terapeuci nie powinni oczekiwać, że wszyscy klienci natychmiast się otworzą. 

Na początku terapii ważne jest wyrównanie szans – otwarcie pytaj o oczekiwania klienta dotyczące terapii i delikatnie poprawiaj wszelkie błędne informacje dotyczące procesu terapeutycznego. Kontynuuj tę otwartość, dzieląc się tym, jak może się potoczyć proces; początkowe sesje mogą być znacznie mniej komfortowe niż przyszłe.

Zamiast mówić o „trudnych” pacjentach, terapeuci powinni opracować strategie budowania bezpieczniejszego i bardziej wspierającego środowiska terapeutycznego. Dzięki cierpliwości i właściwemu podejściu, mogą pomóc swoim klientom otwarcie rozmawiać o swoim życiu. 

CO POWODUJE, ŻE KLIENCI CZUJĄ SIĘ SPIĘCI PODCZAS TERAPII?

Liczne problemy mogą wywołać u klientów niepokój lub napięcie podczas terapii. Niektóre z najczęstszych to: 

• Niechęć do leczenia. Wielu klientów podejmuje leczenie na polecenie kogoś innego, na przykład partnera. Jeśli klient szuka leczenia tylko z powodu kogoś innego, może nie wierzyć w ten proces lub nie chcieć otwarcie podzielić się swoimi uczuciami. Klienci otrzymujący leczenie sądowe mogą obawiać się, że to, co przechodzą w terapii, zostanie udostępnione osobom trzecim. Dzieci mogą martwić się, że terapeuta jest po „stronie” rodziców lub że nie będzie on respektował ich poufności. 
• Diagnoza zdrowia psychicznego klienta. Niektóre schorzenia psychiczne utrudniają zaufanie do terapeuty. Osoba doświadczająca urojeń paranoidalnych może mieć trudności z zaufaniem terapeucie lub będzie się martwić, że jest w ciągłym niebezpieczeństwie. Klient ze stresem pourazowym (PTSD) może obawiać się, że opowiadanie swoich przeżyć terapeucie wymaga ponownego przeżycia traumy. 
• Historia złej terapii. Niektórzy terapeuci są niewykwalifikowani lub agresywni. Klient, który spotkał się z kilkoma terapeutami w krótkim czasie, mógł doświadczyć nadużycia lub nieskutecznej terapii. To może sprawić, że będzie niechętny do ponownego otwarcia się, chociaż decyzja o podjęciu kolejnej próby wskazuje na ich nadzieję na poprawę sytuacji w Twoim przypadku.
• Niepokój i doświadczenie terapeuty. Klienci są bardziej skłonni do przerwania terapii, gdy terapeuta jest bardzo młody lub niewykwalifikowany. Początkujący terapeuci mogą odczuwać niepokój podczas terapii, a te uczucia mogą wpływać na ich interakcje z klientami.   
• Uraz. Historia traumy może utrudnić klientowi zaufanie innym, w tym swojemu terapeucie. 
• Język ciała terapeuty. Klienci robią więcej niż tylko słuchają tego, co mówi terapeuta. Obserwują również mowę ciała terapeuty pod kątem oznak osądu, dyskomfortu lub znudzenia. Jeśli klient myśli, że terapeuta nie słucha lub po cichu go osądza, może szybko się w sobie zamknąć. 
• Strach przed osądem. To naturalne, że ludzie obawiają się osądu, nawet podczas terapii. Osoby, które szukają terapii, mogłyby nigdy nikomu nie mówić o rzeczach, o których rozmawiają podczas terapii. Rozgrzewka wymaga czasu i bardzo ważne jest, aby terapeuta nigdy nie sprawił, że klient czuje się osądzony. 
• Niezgodność klient-terapeuta. Nie wszyscy terapeuci będą odpowiedni dla każdego klienta. Chociaż terapeuci i ich klienci nie muszą dzielić tej samej osobowości ani wartości, muszą być w stanie stworzyć relację i znaleźć się na wspólnym gruncie. Kiedy specjalista i klient mają radykalnie różne światopoglądy lub podejścia, może wystąpić niedopasowanie.  
• Dyskomfort w środowisku terapeutycznym. Subtelne problemy z samym środowiskiem terapeutycznym mogą utrudnić otwarcie się. Jeśli pomieszczenie ma cienkie ściany, klient może martwić się o prywatność. 
• Normy kulturowe lub religijne. Poglądy danej osoby na temat własnych doświadczeń emocjonalnych mogą wpływać na jej zdolność do mówienia o swoich uczuciach. Na przykład mężczyźni, którzy popierają sztywny pogląd na męskość, mogą mieć trudności z dyskusją o tym, jak się czują.

Terapeuci powinni być gotowi do usunięcia barier utrudniających otwarcie, zanim poproszą klienta o podzielenie się intymnymi szczegółami swojego życia. Traktuj dyskomfort jako pierwszy problem terapeutyczny, który należy rozwiązać i traktuj z otwartym umysłem odczucia pacjenta. 

JAK MOŻESZ WZMOCNIĆ RELACJĘ TERAPEUTYCZNĄ?

Nie ma jednego uniwersalnego sposobu na zapewnienie komfortu klientowi podczas terapii. Aby wzmocnić relację terapeutyczną, specjaliści muszą najpierw zidentyfikować czynniki, które ją osłabiają. Niektóre strategie, które mogą pomóc, obejmują: 

1. Pomoc klientowi w poczuciu się mile widzianym.

Rozważ konkretne kroki, które mogą sprawić, że terapia będzie bardziej przyjazna dla klienta. Czy w pokoju jest za zimno? Czy twój język ciała jest przyjazny? Dostosuj strukturę każdej sesji terapeutycznej, a także gabinet, do potrzeb swojego klienta. 

2. Wiedz, że relacje wymagają czasu.

Pamiętaj że Twoje pierwsze kilka sesji może być dość powierzchowne, zbudowane na small talk’u i okazjonalnych ujawnieniach głębszych uczuć. Twoja inwestycja w te wczesne interakcje to budowanie zaufania, które ostatecznie pomoże klientowi się otworzyć. Więź terapeutyczną można wzmocnić autentycznością podczas sesji, dzieląc się spontanicznymi reakcjami na historię klienta. Chłodna, neutralna obecność zwiększa dystans emocjonalny, zamiast zbliżać.

3. Nigdy nie oceniaj klienta.

Przejście przez życie bez osądzania ludzi jest prawie niemożliwe. Osąd jest jednak interakcją niszczącą terapię. Podczas gdy wszyscy terapeuci starają się nie osądzać, klienci mogą wychwycić najmniejszą nutę oceny. Unikaj udzielania porad, które mogą wydawać się potępienne. 

4. Zarządzaj własnymi emocjami.

Kiedy klient nie chce się otworzyć, terapeuci mogą odczuwać niepokój, czują, że nie potrafią wzbudzić zaufania. Zaangażuj się w zarządzanie własnymi emocjami. Medytacja, ćwiczenia walidacyjne i planowanie z wyprzedzeniem dla każdej sesji mogą zapobiec pojawieniu się Twoich silnych emocji w trakcie. 

5. Porozmawiaj o tym, czego klient chce od terapii.

Cele terapii klienta mogą różnić się od tych, które zakładasz lub uważasz, za konieczne. Porozmawiaj z klientem o tym, co ma nadzieję uzyskać dzięki terapii. Następnie użyj tych celów jako drogowskazów. Kiedy klient się uspokoi, wyjaśnij mu, w jaki sposób omówienie konkretnego tematu może pomóc mu osiągnąć wyznaczone cele. 

6. Zadawaj pytania.

Zadanie jednego lub dwóch pytań może nie wystarczyć, aby klient się otworzył. Czasami możesz potrzebować zadać więcej pytań, lub je zreferować. W najlepszym wypadku, Twoje pytania powinny przypominać rozmowę kwalifikacyjną z osobą zainteresowaną, a nie przesłuchanie. Odpowiadaj ciepło i empatycznie, podążaj za klientem. Stoicka cisza, gdy klient się śmieje, lub beztroskie podejście do czegoś, co klient traktuje poważnie, może sprawić, że będzie się czuł niekomfortowo. 

7. Zadbaj, by klient nie czuł się odrzucony.

Osoby poszukujące terapii są bezbronne, zarówno dlatego, że zmagają się z problemami ze zdrowiem psychicznym, jak i dlatego, że dzielą się swoimi najbardziej intymnymi myślami i doświadczeniami. Spraw, aby klient poczuł się zainteresowany i wysłuchany. 

8. Zwróć się do innego terapeuty.

Jeśli czujesz się nieprzygotowany do pomocy klientowi, nie jesteś ekspertem w danej dziedzinie lub przewidujesz poważne niedopasowanie osobowości, skieruj klienta do innego terapeuty, który Twoim zdaniem może być lepszym dopasowaniem. Poświęć czas na poszukiwanie terapeuty, który jest przygotowany do wspierania tego konkretnego klienta. Następnie upewnij się, że klient wie, że skierowanie jest przyznaniem się do własnych niedociągnięć, a nie potępieniem klienta. 

9. Zaplanuj pytania z wyprzedzeniem.

Dobra terapia nie zdarza się tak po prostu. Wymaga planowania, badań i staranności. Zaplanuj z wyprzedzeniem rozmowę z klientem i zapisz kilka pytań. Zapewni to produktywność w podążaniu ścieżką terapii. 

10. Skoncentruj się na potrzebach klienta.

Terapeuci to ludzie z własnym bagażem emocjonalnym, tak jak ich klienci. Łatwo jest poczuć się odrzuconym lub osądzonym przez klienta, który nie mówi. Pamiętaj, że terapia jest dla klienta, a jedyne potrzeby, które się liczą, to jego potrzeby.